فردی که معتاد جنسی است زمانی که به پذیرش اعتیاد خود می رسد، برای قطع مصرف شهوت اولین سوالی که می پرسد و لازم است آن را شناسایی کند این است که عوامل محرک شهوت در من چیست؟ من از آنها به طور مکرر استفاده می کنم؟ و حتی شاید این سوال ها به این نقطه برسد که برای ایجاد شهوت چه محرک هایی را خودم به وجود می آوردم؟

چگونه در این محرک ها غرق می شوم طوری که زمانی که به خودم می آیم متوجه می شوم زمان زیادی را صرف شهوت کرده ام؟

یکی از فاکتورهایی که لازم است برای رهایی از شهوت شناسایی شود، عوامل محرک اعتیاد جنسی است که در این مقاله قصد داریم به توضیح آنها بپردازیم.

عوامل محرک شهوت و اعتیاد جنسی

در اعتیاد جنسی شمار رو به رشدی از عوامل محرک استفاده می شود که باعث می شوند فرد از خود حقیقی اش جدا شود. این عوامل شامل محرک ها، کشمکش ها و یا فشارهایی است که احساسات، افکار و خیال پردازی هایی را که منتهی به فعالیت های اعتیادگونه می شوند، تحریک می کنند.

این عوامل محرک شهوانی و جنسی از موارد ملموس هستند و فرد زمانی که شروع به مصرف شهوت می کند و اعتیادش پیش می رود، دنیای وسیعی از آنها را خلق کرده و هر چه بیشتر در اعتیاد جنسی و شهوانی غرق می شود، آن ها هم گسترده تر می شوند. در اینجا به چند گروه از این عوامل اشاره می کنیم فقط لازم است بدانید این لیست انتهایی نخواهد داشت.

• موارد جنسی: افرادی از جنس موافق یا مخالف و حتی قسمت هایی از بدن خودمان تقریباً هر چیزی در ارتباط با آن ها می تواند نقش محرک را داشته باشد. قسمت های مختلف بدن، مدها و شکل های مختلف لباس، حالت های بدن و نمونه های متنوع و نامحدودی از طرز صحبت، رفتار و نگرش. تعدادی از ما، حیوانات و اشیاء بی جان را هم در این گروه قرار می دهیم.
• رسانه ها: تصاویر و عکس ها، تصاویر چاپی، آگهی ها و تبلیغات، تلویزیون، موسیقی و رقص، مکان های مختلف، خیابان ها، بازارها و نمایشگاه های شهر نیز می توانند به عنوان رسانه (به مفهوم آنچه با ما ارتباط برقرار می کند) مورد ملاحظه قرار گیرند.
• عوامل درونی: بسیاری از افراد می توانند تشخیص دهند که چگونه خاطرات و رؤیاها می توانند نقش محرک داشته باشند. موارد نامحسوس تر شامل شکست، طرد و انتقاد می باشند.

محرک هایی که به سختی قابل تشخیص هستند شامل احساسِ تنهایی، بیگانگی و احساس جدایی، احساس بیزاری از هستی، خستگی، انزوا، احساس تنهایی در جمع و دیگر جلوه های ارضاء همچنین موارد دیگری مثل کار اجباری، خشم، دلواپسی، ترس، هیجان ها و شتاب که نوسان های فکری و روانی ما را تشدید می کنند و حتی موارد دیگری مثل غذاها، مشروبات الکلی یا حتی هیجان های فلسفی و زیبایی شناسانه، فرد را به سمت استفاده از داروها سوق می دهند.

آنچه که لازم است در حال یادگیری و کشف آن باشیم این است که تقریباً هر چیزی در این دنیا، می تواند نقش محرک را داشته باشد به دلیل اینکه یک آسیب مَرَضی، زیربنای فکر و رفتار را هدایت می کند. این یافته ها مشخص می کند که چگونه یک فرد معتاد باید درگیر درمان و بهبودی شود بنابراین تشخیص و پذیرش محدودیت ها، مسأله ای حیاتی در بهبودی است. چون فردی که اعتیاد جنسی دارد در مقابل این محرک ها آسیب پذیر است پس باید مراقب باشد خیلی گرسنه، عصبانی، تنها و خسته نشود.

• گرسنگی: گرسنگی در فرد یک حالت آشفتگی ذهنی به وجود می آورد چیزی مثل دست پاچگی، عجله یا بی قراری که به نظر می رسد هر چه که هست، برای گرسنه خطرناک است. گرسنگی باعث میل به پرخوری می شود و افراط در خوردن سبب تحریک اعتیاد جنسی می شود.

• عصبانیت: خشم، رنجش و افکار منفی نسبت به خودمان و دیگران، حالتی از آشفتگی درونی ایجاد می کند که ما را منزوی و برآشفته می کند و باعث می شود از شهوت استفاده کنیم.
• خستگی: به نظر می رسد اغلب، خستگی به گونه ای با ضعیف تر کردن سدهای دفاعی، فرد را بیشتر در معرض وسوسه قرار می دهد، همان طوری که وقتی از لحاظ جسمی ضعیف می شویم، توانایی عاطفی و احساسی ما کاهش می یابد. وقتی فرد مصرف کننده ی شهوت در زمان درمان و پاکی محرک هایش را شناسایی می کند و پذیرای محدودیت هایش می شود، ترس از شکست کاهش پیدا می کند.

نتیجه:

بنابراین طبق آنچه گفته شد هر اعتیادی، لیست یا فهرستی از محرک ها را دارد که عبارتند از؛ موارد جنسی، رسانه ها، عوامل درونی، گرسنگی، عصبانیت و خستگی برای درمان و بهبودی از مصرف شهوت و اعتیاد لازم است این عوامل شناسایی شوند تا بتوانیم بهبودی و درمان خود را سپری کنیم.

معمولاً مردان در پی آن هستند که خواسته ی زنان چیست؟

دقیقاً چه می خواهند؟ عشق یا شهوت؟ تعهد یا شهوت؟

خواستار رابطه ی جنسی به همراه عشق هستند یا شهوت؟

واقعاً خواسته ی زنان چیست؟ آیا خواسته های آنان سخت و پیچیده است؟ و…

خواسته های زنان و همچنین مردان پیچیده و غیرقابل درک نیست فقط لازم است نسبت به تفاوت های مردان و زنان در رابطه با عشق و شهوت آگاهی پیدا کنیم تا بتوانیم سواد رابطه ی عاطفی را کسب کنیم و این سواد را به حیطه ی عمل در آوریم.

در این مقاله قصد داریم به بررسی خواسته های زنان در رابطه با عشق و شهوت  بپردازیم.

خواسته های زنان از مردان چیست؟

زیست شناسان و روان شناسان تکاملی که استراتژی های همسریابی انسان ها را بررسی می کنند، دریافته اند زنان در همه جای جهان عموماً بر روی اصلی ترین ویژگی های مورد نظرشان در طرف مقابل، اتفاق نظر دارند.

۵ مورد زیر مهم ترین خواسته های زنان از مردان است

• عشق

• وفاداری

• مهربانی

• تعهد

• تحصیلات و هوش

عشق یا شهوت

عشق:وقتی موارد فوق را با دقت بیشتری نگاه می کنیم، متوجه می شویم همه ی آنها در مورد اول یعنی “عشق” خلاصه شده است.

زمانی که به بررسی آنها می پردازیم متوجه می شویم عمده ی آنچه زنان خواستارش هستند، چیزی جز شهوت است. زن می خواهد هر روز از عشق مرد نسبت به خودش مطمئن شود و برای حصول اطمینان به کلمات و واژه های او نیاز دارد و صمیمیتش گواهی بر این مدعا تلقی می شود.

لیست جملات مورد علاقه زن ها به قرار زیر است: گفتن جمله “دوسِت دارم” به دفعات و روش های مختلف تا حد امکان. مثل اینکه مرد بگوید “عزیزم تو چقدر زیبایی”، فلان کار را چه خوب انجام دادی” یا مثلاً یک تماس غیر منتظره برای این که نشان دهد به یاد اوست. تشکر و قدردانی از کارهایی که زن در خانه انجام می دهد نیز نمود بارزی از عشق است.

عشق این مفهوم ضمنی را با خود به همراه دارد که مرد حاضر است منابعش را با او قسمت کند. در مواردی که طلاق صورت می گیرد شکایت زنان معمولاً این است که مردها قدر آنان را نمی دانند و هرگز از زحمات آن ها در منزل قدردانی نمی کنند؛ دلیل آن این است که مردها فکر می کنند نان آور بودن، تعمیر خرابی های خانه، حل مشکلات یا تعویض لامپ های سوخته برای اثبات عشق و قدردانی از زن ها کافی است.

زن ها انتظار دارند هر روز عشق به آنها نشان داده شود اما درک این مفهوم برای مردها بسیار دشوار است زیرا آنها علاقه شان را در غالب “کارهایی که انجام” می دهند ابراز می کنند. آنها باغبانی می کنند، خانه را رنگ می زنند، ماشین خانه را تعمیر می کنند. او را به تماشای فیلم می برند، سر کار می روند و اجاره خانه را پرداخت می کنند.

مغز مردها طوری طرح ریزی شده است که ارزش و اعتبار خود را با موفقیت هایی که کسب می کنند می سنجند نه با آن چه می گویند یا احساس می کنند.

مغز زنان (کتاب مغز زنانه نوشته ی لوآن برایزندان) برای مهارت های زبانی بسیار بیشتر از مغز مردها رشد کرده است و کلمات، پیشگفتار خواسته هایشان است.

مردها باید بپذیرند زن ها برای درک عشق و قدردانی آنها به کلمات و واژه ها نیاز دارند. آنها باید هر روز این جملات را بشنوند تا عشق و قدردانی مرد را باور کنند.

آوردن هدیه ای هر چند کوچک نیز نشانگر عشق مرد به زن است و هرچه ساده تر باشد، بهتر است مانند شاخه گلی که از باغچه برای او چیده باشد، یک یادداشت یا یک کارت تبریک از بهترین هدیه هاست. نکته ای که در آن نهفته این است که عمل و نیت مرد برای زن مهم است نه خود هدیه بیشتر مردها فکر می کنند هدیه باید بزرگ و گران باشد زیرا خودشان با این معیار ارزش هدیه را می سنجند.

وفاداری یا شهوت

وفاداری: وفاداری نشانگر تعهد مرد برای ادامه تقسیم منابعش یا زن است اما بی وفایی زن برای مرد مفهوم دیگری دارد. نگرانی او ناشی از احتمال ارتباط جنسی همسرش با مرد دیگر است، که ممکن است نتیجه اش استفاده از منابع او برای رشد فرزندان مرد دیگر باشد. و مهم ترین نگرانی زن این است که مبادا مرد از گذشته به زن دیگری علاقه مند بوده و هم اکنون نیز این علاقه در قلبش شعله ور باشد؛ و این به معنای ایجاد ارتباط احساسی بین مرد خودش با زنان دیگر است و به همین علت است که همیشه اولین سوالش این است، آیا از این زن خوشت می آید؟

به عبارت دیگر، آیا حاضری منابعت را با او قسمت کنی؟ رابطه جنسی و شهوت  مهم ترین دغدغه های یک زن نیست. اگر مرد در پاسخ سوال زن بگوید: “نه دوستش ندارم”، زن حرفش را باور نمی کند زیرا زن نمی تواند درک و باور کند که بدون داشتن رابطه ی احساسی و عاطفی، داشتن رابطه ی جنسی ممکن است اما از نظر مردها، این امر آسان است.

مردها می توانند عشق و شهوت را در مغزشان تفکیک کنند.مهم ترین نکته برای زن ها این است که رابطه ی جنسی با عشق برابر است و به معنای تقسیم منابع مرد با اوست. اگر مردی بگوید وفادار است زن احساس می کند او هرگز منابعش را با زن دیگری قسمت نخواهد کرد.

خواسته های زنان از مردان چیست؟

مهربانی: طبق تحقیقات دکتر باس، موضوع مهم از نظر زن ها در میان ۳۲ فرهنگ مختلف، مهربانی است؛ زیرا محبت نشان دهنده ی تعهد است. قابلیت باروری از مهم ترین ویژگی هایی است که مردها برای انتخاب همسر خود در نظر می گیرند، و برای زن مهم است که چه کسی از این قابلیت استفاده کند و عشق، امنیت، سخاوت و مهربانی از پیش نیازهای ارائه ی قابلیت خود است.

زنان اجدادی ما مردان سخاوتمند را ترجیح می دادند و از مردان ناخن خشک اجتناب می کردند، زیرا افراد سخاوتمند منابع را در اختیار زنان قرار می دهند و از آنها و فرزندانشان محافظت می کنند و شانس بیشتری برای بقاء آنها به وجود می آورند.

حتی زنانی که خودشان دارای منابع کافی هستند، و قدرت و شأن اجتماعی دارند نیز همچنان خواستار مردان متمکن هستند.باس متوجه شد تقزیباً تمام زنان، علی رغم فرهنگ شان، مردانی را که از نظر مالی موفق هستند در اولویت قرار می دهند و حتی زنان متمکن اولویت بیشتری برای این امر قائل هستند، زیرا آنها خواستار مردانی هستند که از آنها متمکن تر باشند و دقیقاً به همین علت است که به ندرت زن ثروتمند، قدرتمند و موفقی را در کنار یک مرد ورشکسته و یا معمولی می بینید.

مطالعات حاکی از آن است که مردان در همه جای جهان علی رغم میزان دسترسی خودشان به منابع، به وضعیت اقتصادی زن اهمیتی نمی دهند. به عبارت دیگر، احتمالاً مدیر اجرایی یک شرکت بزرگ ممکن است به همان زنی جذب شود که کارمند ساده یک اداره کوچک به سمت او کشیده شده است.

تعهد یا شهوت

تعهد: مردی که تعهد و التزام به زنی داشته باشد، همواره منابعش را در اختیار او قرار می دهد زن ها در همه جای جهان مردان مسئولیت ناپذیر و محبت گریز را مورد انتقاد قرار می دهند.

وقتی تعهد را از منظر نیاکان مان می بینیم، مفهوم آن برایمان کاملاً معنا پیدا می کند.رابطه جنسی از دیدگاه آنها به معنای تعهد ۱۰-۱۵ ساله ای است که در این مدت بتوانند فرزند خود را بزرگ کنند و از آب و گل در بیاورند. اگر چه، از دیدگاه مردها این مدت زمان حتی ممکن است فقط برای چند دقیقه باشد. و پس از آن به دنبال ماجرای بعدی خود می روند. زیرا طبیعت مردها طوری است که می خواهند تا حد امکان ژن های خود را گسترش دهند.

بسیاری از مردها از التزام و پایبندی به یک زن هراسانند و از اینکه تمام عمرشان را تنها با یک نفر سر کنند، شدیداً وحشت دارند و از طرفی بیشتر مردها می دانند که تعهد به معنای تقسیم منابع است.

جمله:”دلم می خواهد تعهدش را به من نشان دهد” فریادی است که زنان در همه جای جهان سر می دهند. نه ماه طول می کشد تا زنی بتواند وضع حمل کند و نوزادی به دنیا بیاورد و دست کم پنج سال دیگر برای مراقبت و رسیدگی به آن نوزاد وقت لازم دارد تا او را به مرحله ای برساند که بتواند نیازهای اولیه برای بقای خود را برآورده کند.

در حالی که یک نوزاد شامپانزه پس از گذشت شش هفته از تولدش می تواند به تنهایی گلیم خود را از آب بیرون بکشد و زنده بماند. در نتیجه، مغز زن ها به مرور زمان طوری تکامل یافت تا در جستجوی مردانی باشند که حداقل برای یک دوره شش ساله برای تهیه غذا و محافظت از آنها و فرزندانشان تعهد بدهد.

حفظ بقا نوزاد برای زنی که مردی او را باردار کرده و بدون حمایت رهایش کرده است بسیار سخت و دردناک است بنابراین زن ها از همان ابتدا این طور بار آمده اند که آن چه مرد می تواند برای تأمین بقا نسل بعدی روی چنته بریزد را با موشکافی بررسی کنند. از نظر بیشتر زن ها ازدواج همچنان یکی از اصلی ترین نشانه های تعهد مرد برای محافظت و حمایت از زن محسوب می شود.

از آن جایی که حاملگی در نفس خود تعهد تکوین و پرستاری از نسل بعدی را برای زن به وجود می آورد، او هم مردی می خواهد که متعهد به انجام چنین امری باشد و به همین علت است که اعتماد داشتن برای زن ها از عوامل ضروری برای دوام یک ارتباط به شمار می رود.

اگر بخواهیم این موضوع را از دیدگاه بیولوژیکی نگاه کنیم، زن ها هرگز نمی خواهند مردشان برای زن دیگری بچه به وجود بیاورد و از آن حمایت کند بلکه حمایت های مرد را انحصاراً برای خود و فرزندان خودشان می خواهند و به همین علت تک همسری یکی از پیش نیازهای آغاز ارتباط برای تمامی زنان در جوامع معاصر امروزی است. وقتی اعتماد زنی تَرَک می خورد، جوش دادن مجدد آن کار دشواری است و زنی که چندین بی اعتمادی را تجربه کرده باشد، نسبت به قابل اعتماد بودن مردان دیگر بدگمان می شود.

امروزه زنان جوان واژه “وفاداری” را به جای “تک همسری” به کار می برند.

امروزه کسب اطلاعات در خصوص منابعی که مرد به آنها دسترسی دارد بسیار آسان تر است، اما اگر آمادگی تقسیم آن ها را با زن و بچه هایش ندارد، نوعی دِین برگردن او باقی می ماند. زیرا بدون حمایت مرد، زن مجبور است خودش تکفل خود و فرزندانش را بر عهده بگیرد. اصلی ترین معیار زن برای سنجش پتانسیل تعهد مرد، عشق است نه شهوت.

تحصیلات وهوش

تحصیلات و هوش:به نظر می رسد مردی که تحصیلات و هوش مالی بالاتری داشته باشد، برای دسترسی به منابع توانمندتر است.هوش مالی بالا بدین معناست که او احتمالاً کارآفرین و خالق کسب و کار بزرگی می شود و به جای کارمندی و خویش فرمایی؛ قدرت، شأن اجتماعی و منابع بیشتری در اختیار خواهد داشت. هوش بالا نیز این پتانسیل ها را با خود به همراه دارد.

نتیجه:

پس بنابراین طبق تحقیقات، زنان در همه جای جهان عموماً بر روی اصلی ترین ویژگی های مورد نظرشان در طرف مقابل، اتفاق نظر دارند. این ویژگی ها عبارتند از؛ عشق، وفاداری، مهربانی، تعهد و تحصیلات و هوش.

زمانی که به بررسی هر کدام از این ویژگی ها می پردازیم پی می بریم که تمام این ویژگی ها در عشق خلاصه می شوند و ارتباطی با شهوت ندارند. البته این موضوع بدین معنا نیست که زنان شهوت ندارند اما اصولاً و عموماً قاعده اش به همین صورت است.

خواسته های زنان پیچیده و سخت نیست فقط لازم است هم زن و هم مرد در رابطه نسبت به  خواسته هایشان در مورد شهوت و عشق آگاهی پیدا کنند و این آگاهی را به کار گیرند، هیچ کدام از مخلوقات عجیب نیستند فقط لازم است با دلیل و آگاهی به درک متقابل برسند.

اگر به تک تک مخلوقات نگاه کنیم، متوجه می شویم تمام آنها خواستار عشق هستند نه شهوت چون اساس خلقت، عشق است.ماهیت شهوت را شناسایی کنیم نه سرکوب و یاد بگیریم عشق آگاهانه را زندگی کنیم. عشق آگاهانه تمرین می خواد و نیاز به یادگیری دارد.

زیاد شنیده ایم که زنان و مردان می گویند: ما دوست داریم همسرمان مثل مرد یا زن آن فیلم رفتار کند یا معمولاً سوال اعتراض گونه ی ما از فرد مقابلمان به این صورت است؛ که چرا تو نمی توانی به شیوه ی مرد یا زن آن فیلم که خیلی مورد پسند است و ایده آل است، رفتار کنی؟

آیا رسانه ها و فیلم ها عشق را به نمایش می گذارند؟ یا در حال ترویج شهوت هستند؟

چگونه شهوت را جایگزین عشق، معنا می کنند؟ و…

در این مقاله بر آن هستیم که به تأثیر و نقش رسانه ها بر شهوت و عشق بپردازیم.

رسانه ها چگونه بر شهوت تأثیر می گذارند

بازیگرخوب، دروغگویی حرفه ای است و آن که بیشتر از دیگران بتواند تماشاگر را در نقش خود غرق کند، برنده جایزه اسکار می شود.

هالیوود پر از تصاویر جعلی، عشق های متظاهرانه و فریبندگی های مصنوعی و شهوت است. برخی از زن ها و مردها انتظار دارند شریک زندگی شان مانند ستارگان فیلم ها با آنها رفتار کنند.

بازیگرها توهمات را قابل قبول و باورکردنی جلوه می دهند، در فیلم ها از جلوه های ویژه ای استفاده می شود که در واقعیت، قابل کپی برداری نیست به عبارتی رسانه ها شهوت را جلوه می دهند.

این گونه صحنه های ساختگی یکی دو نسل است که به خورد ما می رود و نتیجه اش تلاش مجدانه زن ها برای رقابت و هم چشمی با ایده آل های ارائه شده در فیلم هاست و انتظارشان از مردها این است که مهیج تر و رمانتیک تر از هر زمان دیگری در طول تاریخ باشند در واقع درگیر شهوت می شوند و عشق آگاهانه را درک نمی کنند.

یادتان می آید آخرین باری که در آن لباس های مارک دار و موهای آراسته و هیکل ورزش کاری، برای شام به رستوران لوکس و مجللی که ۳۰ نوازنده ارکستر در پشت صحنه اش موزیک می زدند، رفتید کی بود؟ خب این همان صحنه ای است که با آن رقابت می کنید و سعی در به دست آوردنش دارید.

اینها درجاتی از واقعیت های واهی هستند که مدام توسط رسانه ها در شما رسوخ می کند و زن و مرد امروز را زیر پافشاری و استرس می برد و این انتظار در آنها به وجود می آید که مثل آنها باشند. این واقعیات واهی جلوه ای از شهوت هستند که به صورت عشق معنا شده اند.

بسیاری از زن ها دچار این توهم می شوند که همسرشان باید مانند بردپیت ثروتمند و جذاب باشد اما واقعیت این است که مرد خانه شان کارمند است و درآمد متوسطی دارد.

در ابتدای رابطه، بسیاری از مردها در مواجهه با انتظارات غیرواقعی زن ها جوگیر می شوند و این توهم را در آنها ایجاد می کنند که می توانند بخشی از آن انتظارات را برآورده کنند.

زن ها، مردی مانند بازیگران فیلم های رمانتیک می خواهند زیرا آن مرد دقیقاً نیازهای زن را می دانست و همیشه آنها را اجابت می کرد. گرچه سال ها پیش از این، زن ها فکر می کردند مردشان نرمال است و واقعیت گرایی حاکم بود. انتظارات غیرواقعی از دلایل اصلی تجزیه روابط است.

امروزه زن ها هر روزه از طریق تلویزیون و فیلم ها در معرض تصاویر “مردهای جدیدی” قرار می گیرند که در یک شرایط ساختگی رمانتیک، مانند زن ها فکر می کنند، صحبت می کنند و عکس العمل نشان می دهند ولی ظاهراً رفتار مردانه ای دارند.

آنها خوش هیکل هستند، لباس گران قیمت می پوشند و ریش های مرتب و اصلاح شده دارند و با اشتیاق بر صحبت های زن درباره ارتباط و زندگی شان گوش می دهند، همه ی این کارها بر پایه ی شهوت است نه عشق آگاهانه.

این تصاویر در مجلات زن ها پررنگ تر جلوه داده شده و مورد تأیید قرار می گیرند و در زن این توهم را ایجاد می کنند که احتمالاً او تنها زنی است که با مرد ایده آلی مانند شخصیت فیلم ازدواج نکرده است. در نتیجه مطالعات نشان داده است زن هایی که بیشتر وقت خود را صرف خواندن رمان های تخیلی می کنند، هرگز از زندگی شان رضایت ندارند اگر چه بررسی ها همچنین نشان داده است که آنها در مقایسه با افرادی که این نوع کتاب ها را نمی خوانند بیشتر ارگاسم می شوند.

نقش رسانه های قرن ۲۱ بر شهوت

مردهایی که قبل از سال های ۱۹۶۰ به دنیا آمده اند آخرین نسل از مردهایی هستند که ایده شان برای جذاب بودن داشتن شغل و دستان زحمتکش و زخم و زیلی های روی صورت و پیشانی بود.

آنها باید در را برای خانم ها باز می کردند، و در حضور یک خانم هرگز کلمات رکیک به کار نمی برند و به هنرپیشگان احترام می گذاشتند. و این تمام آن چیزی بود که برای یک “مرد کامل” بودن لازم بود.

از سال ۱۹۷۰ به بعد با بیشتر شدن جوامع فمینیستی در غرب انتظارات زن ها از مردها و نوع روابطشان تغییر پیدا کرده است. امروزه انتظارات زن ها از مردها نسبت به مادرها و مادربزرگ هایشان افزایش یافته است. انتظاراتی که آنها حتی جرأت تصور کردنش را نداشتند.

تا سال های ۱۹۷۰ زن ها فقط حق داشتند از مرد انتظار داشته باشند از نظر اجتماعی قابل احترام باشد. از راه مشروع فرزنددار شود و آن قدر قابل اطمینان باشد که بتواند خرج زندگی را تأمین کند. حالا که دیگر این شرایط وجود ندارد، زن ها آزادند هر خواسته ای از مرد داشته باشند. امروزه بسیاری از مردها سعی می کنند با این چالش های جدید کنار بیایند و به آن هاتن بدهند.

امروزه جوامع فمینیستی رفتارهای مردانه را نمی پسندند و گاهی اوقات آن را بیماری تلقی می کنند. در حقیقت وقتی مردها تنها وجوهی از رفتارهای مردانه را از خود بروز می دهند، متهم به داشتن اختلالات روانی یا عدم تربیت صحیح می شوند.

امروزه در آموزش و پرورش، معلمان بچه ها، تقریباً فقط زن ها هستند. آن ها از پسرها می خواهند با تفاوت هایشان به توافق برسند و آرام و بی سر و صدا بازی کنند، درست برعکس آن زمان ها که کشتی گیری، جنگ بازی و انتخاب فرمانده که از ویژگی های ذاتی مغز مردهاست، تشویق و حمایت می شد.

امروزه معلم های مرد اگر هم باشند تعدادشان بسیار کم است و فکر کردن به مفهوم مرد بودن، بیشتر باعث سردرگمی شان شده است.

متأسفانه، سقف توقعات و انتظارات خانم ها از آقایان هر سال در اثر تأثیر رسانه های گروهی و فیلم های هالیوودی تا جایی افزایش یافته است که بسیاری از مردها دست از تلاش برداشته اند.

زن ها با تصاویر ستاره های روی جلد مجلات زندگی می کنند. اما این موضوع برای مردها سخت تر است، زیرا حداقل مجله زن ها نشان می دهد چه شکلی باید باشید ولی مجله مردها این طور نیست.

از مرد قرن بیست و یکمی انتظار می رود در محل کارش هوشیار و محتاط باشد، لباس های شیک و مد روز بپوشد، آشپزی و خانه داری بداند، در رختخواب قوی و محکم باشد، در ورزش مدال بیاورد، پدری نمونه بوده و پای درد و دل های زنی که از درد و دل هایش حرف می زند بنشیند و وقتی فیلم رمئو و ژولیت را نگاه می کند اشک بریزد.

همان طور که لیست انتظارات و درخواست ها از مرد ایده آل قرن بیست و یکمی طولانی تر می شود، بسیاری از مردها به زمین های فوتبال و مسابقات رالی و میانه ها پناه می برند، جایی که بتوانند در مقابل هم جنس شان خودی نشان بدهند و مثل یک مرد رفتار کنند ولی زن ها خیلی راحت به خرید می روند و شکلات می خورند.

نتیجه:

پس یکی از دلایلی که ما انسان ها عشق و شهوت را به اشتباه درک می کنیم و شهوت را جایگزین عشق، معنا می کنیم، تأثیر و سهمی است که رسانه ها در موضوع شهوت دارند در واقع رسانه ها، ایده آل هایی را به نمایش می گذارند که از شهوت نشأت می گیرند نه عشق، واقعیات زندگی را به سمت توهم می برند به عبارتی توهم عشق را به ما تحویل می دهند نه عشق آگاهانه را، این یکی از تأثیرات رسانه است اما به این معنا نیست که رسانه ها به طور کل بی ارزش هستند بلکه ما با آگاهی انتخاب کردن می توانیم عملکردمان را تغییر دهیم.

وقتی مسئله ی عشق و رابطه  پیش می آید یکی از سوالات رایج این است که آیا من در این رابطه در حال تجربه ی عشق هستم یا شهوت؟

آیا عاشق شده ام یا فقط یک شهوت است

آیا آگاهانه در مسیر عشق هستم

عشق آگاهانه چیست و چگونه است

در این مقاله بر آن هستیم به موضوع عشق و شهوت بپردازیم.

باید یاد گرفت میان دست کم سه گونه عشق تمییز گذاشت: عشق غریزی یا شهوت، عشق عاطفی و عشق آگاهانه.ترسی برای آنکه دو گونه ی نخست را نیاموزی وجود ندارد اما شناخت سومی که نادر است، نیازمند تلاش و هوش است.

بنیان شهوت یا عشق غریزی، زیست شناسی است. شهوت یا عشق غریزی، چون شیمیایی است، همان قدر نیرومند و ماندگار است که مواد و کیفیت هایی که آن را متجلی می کند.

عشق غریزی از قوانین زیست شناسی، یعنی شیمی پیروی میکند و بر اثر خویشی جویی ها پیش می رود.مردمان به ندرت به عشق آگاهانه دست می یابند، اما آن را می توان در رابطه با مردم و موجودات مورد علاقه اش در میان جانوران و گیاهان روشنگری کرد.

رام کردن اسب و سگ و جدا کردن آنها از حالت طبیعی آغازین شان، کاشت و برداشت گل و درختان میوه، اینها نمونه هایی ازشکل ابتدایی عشق آگاهانه است، ابتدایی، به این خاطر که انگیزه ی آن هنوز خود مدارانه و سودجویانه است.

به طور خلاصه، مردم استفاده ای شخصی از اسب اهلی و درختان میوه ی کشت شده می کنند؛ و نمی توان گفت زحمتی که روی آنها می کشد فقط به خاطر عشق است.

انگیزه ی عشق آگاهانه در حالت رشدیافته اش، آرزوی رسیدنِ معشوق به کمال شخصی است، مهم نیست که پیامدهایش برای عاشق چه باشد. عاشق آگاه می گوید: “بگذار به حد کمال، خودش باشد، من چه اهمیتی دارم؟ برای آن که او به بهشت برود من حاضرم به جهنم بروم.”

و معما و چیستان این است که نگرشی که چنین عشقی ایجاد می کند، همواره نگرش همانندی را در معشوق به وجود می آورد.عشق آگاهانه، عشق آگاهانه تولید می کند. این عشق میان مردمان کمیاب است، زیرا اولاً اکثریت قاطع مردمان کودکانی هستند که بیشتر به دنبال آنند که دوست داشته شوند تا دوست بدارند، و دوم چون کمال به ندرت به عنوان هدفِ درستِ عشقِ مردمی جستجو می شود،

هر چند همین است که عشق مردمی بزرگسالانه را از عشق کودکانه و حیوانی متمایز می کند و سوم چون مردمان حتی اگر بخواهند هم نمی دانند چه چیز برای معشوقشان خوب است و چهارم آن که این عشق هرگز بر حسب اتفاق روی نمی دهد، بلکه باید موضوع یک گزینش قاطعانه، پرتلاش و آگاهانه باشد.

به همان اندازه که پیدایش و رشد فرقه ی شوالیه ها اتفاقی نبود، به همان اندازه هم عشق آگاهانه نمی تواند کار طبیعت باشد.عشق آگاهانه باید کاری هنری باشد، برای چنین عشقی مردم باید نام نویسی کنند و آموزش ببیند تا شاید روزی در آن به استادی رسند.

او خود را به کمال می رساند تا بتواند خواستار بی غل و غش کمالِ معشوق خود شود و در این راه دست کمکی برای او باشد. آیا کسی هست که حاضر باشد از شهوت فراتر رود و برای خدمتِ عشقِ آگاهانه نام نویسی کند؟ در این صورت باید از خواست ها و درک و دریافت های پیشین خود دست بکشد. به معشوق بیندیشد.به این که او چه نوع زن یا مردی است؟

در اینجا رازی نهفته است: رایحه ای از کمال که هوای تازه اش قابل پرستش است. چگونه می توان به چنین کمالی تحقق بخشید.

به خاطر شکوه و جلال معشوق و خدایی که او را آفریده؟

بگذار عاشق به این مسئله بیندیشید که آیا این شایستگی ای را دارد؟

فقط می تواند به این نتیجه برسد که فاقد این شایستگی است. کسی که نمی تواند گل کاری کند و رفتار درستی با سگ و اسب داشته باشد، چگونه می تواند یاد بگیرد کمالی را آشکار کند که هنوز در حد بذری به تازگی سبز شده در معشوق است؟

افتادگی لازم است و مدارا و تحمل نیت مندانه. اگر من مطمئن نیستم چه چیز برای کمال او خوب است، پس دست کم بگذار او پی تمایلات خود برود. در این میان مطالعه کن که او چیست و چه چیز می تواند بشود، چه نیازهایی دارد، جانش در تمنای چه چیز است که نه می تواند نامی برایش بیابد و نه می تواند ماهیت آن را مشخص کند. نیازهای فردایش را امروز پیش بینی کن بی آنکه حتی برای یک لحظه فکر کنی که نیازهای او چه فایده ای می تواند برای تو داشته باشد.

مردمان بدون هیچ شرمی فخر می فروشند که عاشق بوده اند،که عاشق هستند یا امیدوارند عاشق شوند. انگار عشق کافی است یا می تواند کثرت گناهان را بپوشاند اما عشق، همان طور که دیده ایم، وقتی آگاهانه نیست یعنی عشقی نیست که هدفش هم فرزانه بودن باشد و هم توانایی خدمت به معشوق به عبارتی عشق غریزی یا شهوت است.

در شهوت، فرد یا برای خودش خطرناک می شود یا برای هر دو عشق بدون شناخت و دانش و قدرت، شهوت است و می تواند باعث نابودی معشوق شود.

عاشقی که قدرت درونی ندارد باید بدبخت شود زیرا نمی تواند کاری را کند که می خواهد و می داند که باعث خوشحالی معشوقش می شود. مردم باید دعا کنند که اگر به فرزانگی نرسیده اند و نیروی لازم را ندارند، عشق را تجربه نکنند زیرا عشق بدون پختگی و فرزانگی، شهوت است.

حقیقت عشق را می توان در ترتیب ادیانی که به جهان آمده اند، نشان داد. نخست، دین قدرت آمد، سپس دینِ دانش و شناخت، و سرانجام دین عشق چرا چنین ترتیبی؟ چون عشق بدون بهره مندی از کیفیت های قبلی خطرناک است.

گُرجی اف  می گفت: (ای پسران و دختران من، تا زمانی که به اندازه ی عشق تان فرزانگی و حکمت ندارید، از این که به عشق تان قسم خورید شرمنده باشید. اگر هم نمی توانید آن را پنهان کنید، با افتادگی عشق بورزید و بکوشید به فرزانگی و نیرو دست یابید. هدفتان این باشد که عاشق شدن را بیابید.)

میان عشق و آفرینش حتماً رابطه ای هست. عشق به خاطر آفرینش وجود دارد و اگر امکان آفرینش وجود نداشته باشد، آن گاه برای بچه آوردن یا تولیدمثل است و حتی اگر این هم ممکن نباشد، آن گاه برای گونه ای از آفرینش است که شاید خوشبختانه ما از آن آگاه نیستیم.

عشق، جهان را آفرید و تمامی آثار آن هم زیبا نیستند! بچه آوردن کارکرد خاص عشق غریزی است، سطح این عشق همین است.بالا و پایین این سطح، گونه های دیگری از عشق، با کارکردهای دیگری وجود دارند.

شکل های عالی تر عشق نه به شکل ساختگی بلکه به صورت طبیعی یا به بچه دار شدن نمی انجامد یا بچه تنها فرآورده ی فرعی آن است. بچه نه هدف عشق آگاهانه است و نه کارکرد آن، مگر آنکه آن را به مفهوم عرفانی “کودک شدن” بگیریم زیرا هدف عشق آگاهانه به طور خلاصه این است که باعث “تولد دوباره” یا کودکی معنوی شود.

هر فرد که درک و دریافت هایی فراسوی درک و دریافت های زنانه و مردانه داشته باشد باید بداند که هر زن و مردی در هر سن و سالی که باشند، هر وقت عاشق می شوند، تغییر می کند.

این تغییر معمولاً غریزی است؛ با این حال نماد تغییر خارق العاده تری است که زمانی روی می دهد که زن یا مردی آگاهانه عشق می ورزد یا آگاه است که آگاهانه دوست داشته می شود. حال و هوای جوانی که در این جا تجربه می شود، حال و هوای جاودانگی دارد و به راستی که جوانی ای الهی است.

آفریده شدن این فرزند روحانی در هر یک از عشاق کار کردِ خاص عشق آگاهانه است و نه به ازدواج وابسته است و نه به فرزند.

آفرینش های دیگری هم هست که درخور درجات بالاتر عشق است که تا وقتی ما مثل بچه ها نشدیم، بهتر است سخنی از آن نگوییم.

تصور می کنید که چون از برقراری روابط جنسی خودداری کرده اید، فرد خودداری هستید، اما خودداری همان اندازه به حس ها مربوط می شود که به اندام ها و به خصوص چشم ها.

از هر کدام از حس ها، یک انرژی جریان می یابد، انرژی ای که به همان اندازه متفاوت است که مردمان متفاوتند. نه تنها ممکن بلکه مسلم است که ما می توانیم خود را از لحاظ فکری، عاطفی یا جنسی از راه هر کدام از حس ها مصرف کنیم.

نگاه کردن شهوت آمیز چیزی بیش از نگاه کردن صرف است، مصرف کردن حس ها یکی از لطیف ترین موادی است که انرژی جنسی کامل از آن ساخته شده است: در عمل دیدن، اتفاقی می افتد که بازیافتنی نیست؛ و به خاطرش، رابطه جنسی بعدی، کامل نیست.

عشق بدون گمانه زنی و آینده گویی عشقی ابتدایی و شهوت است. عاشق بودن می طلبد که عاشق، آرزوهای معشوق را مدتها پیش از آن که به آگاهی معشوق برسد، پیش بینی کند.عاشق، معشوق را بهتر ازخودِ معشوق می شناسد و معشوق را بیشتر از میزانی که معشوق خودش را دوست دارد، دوست دارد؛ در نتیجه معشوق، بدون صرفِ هیچ تلاش آگاهانه ای کامل می شود. تلاش آگاهانه معشوق هم در زمانی که عشق دوطرفه است، برای عاشق صورت می گیرد.

به این ترتیب هر کدام با خوشحالی باعث کمال دیگری می شود. اما این حالت معمولاً در طبیعت به دست نمی آید: بلکه میوه ی هنر، ثمره ی بارآوردن خود است. همه خواهان آن هستند، حتی بدبین ترین مردمان؛ اما از آن جا که به ندرت برحسب اتفاق روی می دهد و کلید آفرینش آن چاپ نشده، اکثریت قاطع مردمان حتی به شدنی بودنِ آن تردید دارند. با این حال، چنین عشقی ممکن است، به شرط آن که دو طرف بتوانند آن را بیاموزند و با افتادگی آن را به یکدیگر درس دهند.

چگونه آغاز باید کرد؟ بگذار وقتی عاشق می خواهد معشوق را ببیند، به این بیندیشید که باید چه چیز برایش ببرد، چه کار کند یا چه حرفی بزند که معشوق را به شکل لذت بخشی غافلگیر کند. در ابتدا ممکن است این غافلگیری به تمام معنا نباشد، یعنی معشوق از اینکه می بیند عاشق از آرزوی او آگاه بوده، شاد می شود، و تنها از این خوشحال است که معشوقش آن را حدس زده است. دیرتر این غافلگیر شدن خوشایند به راستی می تواند معشوق را غافلگیر کند و او بگوید: از کجا می دانستی من خوشحال خواهم شد، خودم حتی حدس هم نمی زدم. تلاش های مداوم برای پیش بینی آرزوهای تازه ی معشوق که هنوز به خودآگاهی او نرسیده اند، راه رسیدن به عشق آگاهانه است. محکم بگیر، با نرمی رها کن، این یکی از رازهای سرور در عشق است.

برای هر تراژدی رمئو و ژولیت واری که در اثر شرایط بیرونی دو طرف روی داده، هزاران تراژدی، آفریده ی اوضاع و احوالی است که خود عشاق به وجود می آورند چون به ندرت می دانند چه زمانی”یکدیگر را محکم بگیرند، ” برای همین از آن هم کمتر می دانند که راه و لحظه ی “رها کردن” چیست و در چه زمانی است.

اطراف ما با عشاقی پر شده که نمی توانند یکدیگر را رها کنند اگر یکی هم بخواهد رها کند، دیگری نمی گذارد. برای این وضعیت ناراحت کننده، توضیحات مختلفی وجود دارد. در بیشتر موارد برخورد آنها درست نبوده است، یعنی دو طرف بی آنکه لحظه ای به بیرون آمدن از رابطه بیندیشند، خود را به درون آن پرتاب می کنند. روابط نابهنگام همیشه مشکل آفرین می شوند. در موارد دیگر علت دشواری، تفاوت سنی، تحصیلات یا “گذشته” است. یکی می ترسد “رها کند” چون به نظر می رسد که این آخرین امید است یا شاید چون عمر زیادی صرف آن شده است.

هزاران توضیح وجود دارد و با وجودی که هر کدام از آنها علتی کافی است اما دلیلی ناکافی است، واقعیت این است که وقتی یکی از دو طرف خواهان جدایی است، وظیفه ی عاشقانه ی دیگری “رها کردن” است. عشق بزرگ، هم می تواند رها کند و هم چنگ بزند. حسادت، اژدهایی در بهشت است؛ حسادت، جهنمِ بهشت و تلخ ترین عاطفه است، زیرا با شیرین ترین تداعی می شود.

پادزهر حسادت، عشقِ آگاهانه است؛ اما یافتن این درمان سخت تر از تحمل این بیماری است. مسکن هایی وجود دارد، اما شرط اول درمان، بازشناسی بیماری است و شرط دوم آن، خواست و آرزوی درمان کردن خود است. در این شرایط باید اجازه داد تا آنکه رنج می برد با تأمل و اندیشه دست به آزمایش زند.

برای نمونه، ممکن است بکوشد برنامه های تازه ی معشوق قبلی را پیش ببرد اما این کار بدون دورویی آشکار ممکن نیست یا ممکن است خود را غرقِ گروه تازه ای کند. یا ممکن است خود را درگیر کار تازه ای کند که تمام انرژی او را می گیرد یا ممکن است طلسمی به کار ببرد و با این گمان که معشوقش مرده، او را از خاطرش پاک کند؛ یا او را به چشم خواهر (برادر) بنگرد؛ یا انگار به سفری طولانی رفته یا انگار سحر و افسون دیگری شده است. با وجود این، بهترین این است که به کلی “رها کند” و کمترین امیدی هم به دیدن دوباره او نبندد.

نتیجه:

پس میان عشق و شهوت تفاوت هست در واقع میان عشق آگاهانه و شهوت تفاوت فاحش وجود دارد.

شهوت را زندگی کردن هنر ندارد اما عشق آگاهانه مانند یک اثر هنری است، در شهوت فرد یا برای خودش خطرناک می شود یا برای هر دو طرف.

عشق بدون شناخت و آگاهی و قدرت، شهوت است به عبارتی عشق آگاهانه نیاز به تلاش، هوش و یادگیری دارد.