غلبه بر مقاومت

یکی از کلیدهای اصلی انسان های حرفه ای و موفق، غلبه بر مقاومت هاست

اما چگونه؟

زمانی که در انجام کارهایمان و عملی کردن اهداف خود،  به خصوص در شروع و نیمه های کار موانعی پیش می آید مثلاً بیمار می شویم، احساس ضعف، ناتوانی و بدبختی می‌کنیم، مخالفت های دیگران با ما زیاد می شود، ترس هایمان به درجات بالا می رسند و… این موانع را در ابتدا با عنوان مقاومت نمی شناسیم در صورتی که همه ی اینها مربوط به مقاومت درونی ما است گویی دشمنی درونی همیشه در کمین است.

حالا زمانی که آن را می شناسیم و با این دشمن درونی آشنا می شویم، دغدغه ی اصلی و ضرورت ما این می شود که چگونه بر این مقاومت غلبه کنیم؟
چگونه دیگر تنبل نباشیم و با وجود ترس ها، عمل و حرکت کنیم؟

چگونه در زندگی و کار خود تغیر ایجاد کنیم و به جایگاه دلخواه خود برسیم؟

چگونه به اهداف و رویاهایمان دست پیدا کنیم؟

چگونه فقط حسرت زندگی انسان های موفق را نخوریم و زندگی موفقی داشته باشیم؟

لازمه ی همه ی اینها و دستیابی به آنچه در تصورات ما می گذرد، این است که بر مقاومت غلبه کنیم و از آن رهایی پیدا کنیم.

طرح یک سوالِ به نظر غیر مرتبط،  می تواند ما را به سمت و سوی راهکار غلبه بر مقاومت راهبری کند؛

تا به حال فکر کرده اید تفاوت میان یک آدم حرفه ای و تازه کار چیست؟

تا به حال از سبک زندگی یک انسان موفق و حرفه ای لذت برده اید؟

شاید اولین جواب ذهن این باشد که پزشکان و مهندسان و وکلا، حرفه ای و باقی مشاغل، غیرحرفه ای و تازه کارند اما ربطی به این موضوع ندارد، اینها همه عنوان های شغلی هستند و حرفه ای بودن ربطی به عنوان شغلی ندارد.

مهم ترین تفاوت میان حرفه ای و تازه کار در داشتن مقاومت هاست، مقاومت از حرفه ای شدن متنفر است به عبارتی بین آماتور و حرفه ای پلی به نام مقاومت هاست که باید از این مسیر بگذریم تا به یک حرفه ای تبدیل شویم، حالا ذهنمان خواستار است جواب دو سوال مهم را بداند؛ اول اینکه تفاوت میان آماتور و حرفه ای چیست؟

و دوم اینکه یک آدم حرفه ای چه ویژگی هایی دارد که می تواند بر مقاومت ها غلبه کند؟

در این مقاله قصد داریم به پاسخگویی سوالات شما در این مورد جهت غلبه بر مقاومت ها بپردازیم.

شناخت انسان آماتور و حرفه ای جهت غلبه بر مقاومت

لحظه ی حرفه ای شدن هنرمند مانند تولد نخستین فرزند، نقطه ی عطفی در زندگی است، همه چیز با یک ضربه دگرگون می شود، می توانم با اطمینان بگویم زندگی من به دو دوره ی مشخص تقسیم می شود؛ پیش از حرفه ای شدن و پس از آن.

باید توضیح بدهم  منظورم از حرفه ای شدن، پزشک ها یا وکلا نیستند، آنها طبقه ی حرفه ای هستند ولی منظور از حرفه ای، کمال مطلوب است؛ حرفه ای در برابر تازه کار.

به این تفاوت ها توجه کنید

آماتور یا تازه کار برای سرگرم شدن کار می کند، حرفه ای برای معاش.

آماتور کار را در درجه ی دوم می گذارد، حرفه ای آن را وظیفه می داند.

آماتور نیمه وقت کار می کند، حرفه ای تمام وقت.

آماتور جنگجوی آخر هفته است، حرفه ای هفت روز هفته، آماده ی جنگ است.

حرفه ای آن قدر کارش را دوست دارد که زندگی خودش را وقف آن می کند، منظورم از حرفه ای شدن همین است.

مثالی از یک آدم حرفه ای

زمانی کسی از “سامرست موآم” پرسید: آیا روی برنامه ی خاصی،  نوشتن را دنبال می کند یا فقط وقتی به او الهام می شود، می نویسد.

او پاسخ داد: “من فقط وقتی می نویسم که به من الهام بشود و خوشبختانه هر روز دقیقاً سر ساعت 9 به من الهام می شود.”

حرفه ای یعنی این.

موآم دارد به زبان مقاومت می گوید: “من مقاومت را به حساب نمی آورم، به او اجازه نمی دهم مرا مات و مبهوت کند، می نشینم و کارم را انجام می دهم.”

موآم، حقیقت ژرف دیگری را هم متذکر می شود: اینکه با انجام دادن عمل جسمانی و روزمره ی نشستن و کار کردن، رشته ای از وقایع مرموز اما حتمی را به جریان می اندازد که الهام را به وجود می آورد، آن قدر حتمی که انگار نگاه الهه با او همراه است.

او می داند اگر چنین جریانی تولید کند، الهه و الهام شدن، حتماً می آید.

ویژگی هایی که سبب غلبه بر مقاومت می شود

برای غلبه بر مقاومت، اول از همه لازم است که با ماهیت مقاومت آشنا شویم و بعد از آن کاری که باید انجام دهیم این است که حرفه ای شویم یعنی از سمت آماتور بودن به سمت یک انسان حرفه ای، حرکت وعمل کنیم.

• حالا برای حرکت به سمت حرفه ای شدن، لازم است بدانیم که یک حرفه ای چه ویژگی هایی دارد که ایجاد این ویژگی ها، سبب غلبه بر مقاومت می شود.

14ویژگی یک انسان حرفه ای جهت غلبه بر مقاومت

حرفه ای صبور است

حرفه ای رضایت درنگیده را درک می کند، مورچه است نه جیرجیرک، لاک پشت است نه خرگوش.

حرفه ای، خود را به صبر مسلح می کند نه برای آنکه به کائنات فرصت بدهد تا برای کمک به او با هم متحد بشوند بلکه برای اینکه خود را از درخشش در کارهای شخصی حفظ کند.

او می داند هر کاری از نوشتن رمان گرفته تا تغییر تزئینات آشپزخانه، دو برابر آنچه او فکر می کند زمان و هزینه می برد، حرفه ای این موضوع را می پذیرد و این واقعیت را درک می کند.

حرفه ای جای پای خود را از ابتدای طرح محکم می کند، او مانند دونده ی دوی ماراتون، انرژی خود را حفظ می کند و ذهنش را برای طی مسافتی طولانی آماده می کند.

حرفه ای منضبط است

حرفه ای نمی تواند این جور زندگی کند، همیشه در آماده باش است، نمی تواند بی نظمی را تحمل کند، بی نظمی را از زندگی اش حذف می کند تا بتواند آن را از ذهنش هم بیرون کند، آستانه ی در را جارو می کند تا فرشتگان الهام بی آنکه ردایشان خاکی شود، وارد شوند.

حرفه ای ابهامات را روشن می کند

حرفه ای شغلش را یک حرفه می داند نه هنر، نه اینکه به هنر فکر نکند یا به هنر در کارش باور نداشته باشد فقط درک می کند که هر تلاش خلاقانه ای، مقدس است اما فکرش را به این چیزها مشغول نمی کند، می داند اگر زیادی به این موضوع فکر کند فلج می شود پس بر اسلوب کار متمرکز می شود.

نشانه ی آماتور یا تازه کار بودن، تحسین بیش از حد و مشغول شدن به کشف و شهود است در حالی که حرفه ای ساکت می ماند، درباره اش صحبت نمی کند و فقط کارش را انجام می دهد.

حرفه ای با ترس رو به رو می شود

حرفه ای می داند اول باید بر ترس  خودش غلبه کند و بعد کارش را انجام بدهد، می داند هیچ وقت نمی شود ترس را کاملاً از بین برد، می داند جنگجوی بدون ترس یا هنرمند فارغ از دلهره،  وجود ندارد.

حرفه ای هیچ بهانه ای را نمی پذیرد

تازه کار یا آماتور، مقاومت را دست کم می گیرد و همین باعث می شود از زمانه ی خودش عقب بماند. حرفه ای کارش را بهتر یاد گرفته است، به مقاومت احترام می گذارد و می داند بهانه اش پذیرفتنی باشد یا نه، اگر امروز تسلیم شود، محتمل است که فردا هم تسلیم بشود.

حرفه ای می داند مقاومت مثل بازاریاب های تلفنی است، اگر جواب سلامش را بدهید کار تمام است، حرفه ای اصلا گوشی را بر نمی دارد، او سرکارش می ماند.

حرفه ای با وضعیت موجود کار می کند

حرفه ای کارش را در دنیای واقعی دنبال می کند. بدبیاری، بی انصافی، پیشامدهای ناگهانی، تلفن های بی موقع و حتی وقفه های خوشایند و اتفاقات خوب،  همه و همه میدان مبارزه را تشکیل می دهند، حرفه ای درک می کند که زمین فقط در بهشت، پستی و بلندی ندارد.

حرفه ای آماده است

ناگفته پیداست که موضوع آمادگی در شغل نیست، آمادگی حرفه ای ها به سطح عمیق تری بازمی گردد، آن ها همیشه آماده ی مقابله با کارشکنی های خودشان هستند.

حرفه ای می داند، مقاومت خلاق و هوشمند است و هر بار ابزاری را به سمتش نشانه می رود که قبلاً  ندیده است.

حرفه ای از نظر ذهنی، آمادگی جذب و هضم ضربات را دارد، هدف او به چنگ آوردن همان چیزی است که روز جدید به او می بخشد.

آماده است که محتاط باشد و آماده است که بی احتیاط باشد، آماده است، هنگامی که باید ضربه بزند و هنگامی که می تواند، ضربه را دفع کند.

می داند قلمرویش هر روز تغییر می کند، هدفش پیروزی نیست، فقط می خواهد خودش و درونیاتش را تا جایی که می تواند پر قدرت و استوار مهار کند.

حرفه ای فخر نمی فروشد

کاری که حرفه ای می کند اسلوبی دارد که فقط مخصوص خودش است اما نمی گذارد از دریچه ی امضایش به او نگاه کنند، اسلوب در خدمت خود هنرمند حرفه ای است و آن را وسیله ای برای جلب توجه قرار نمی دهد. با این حال حرفه ای هر از چندی برای اینکه به همه بفهماند هنوز در بازی حضور دارد، تبر سرخ پوستی اش را به اطراف پرت می کند.

حرفه ای از کمک گرفتن ابایی ندارد

“تایگر وودز” بزرگ ترین گلف باز جهان است ولی هنوز هم مربی دارد و با  “باچ هارمون”  کار می کند. تایگر، دستور گرفتن و ناراحتی های آن را تحمیلی نمی داند در عوض از آن لذت می برد. ژرف ترین لذت حرفه ای او این است که همراه باچ به زمین تمرین برود و چیزهای بیشتری از ورزشی که دوست دارد، یاد بگیرد.

حرفه ای ناملایمات را تحمل می کند

حرفه ای به خودش اجازه نمی دهد از تحقیر برداشت شخصی کند، تحقیر هم مانند طرد شدن یا انتقاد، انعکاس بیرونی مقاومت درونی است. حرفه ای ناملایمات را تحمل می کند، ناراحت نمی شود اگر فضله ی پرنده ای روی پالتو یا بارانی اش بریزد چون می داند با فشار آب، پاک می شود. خودش و مرکز خلاقیتش حتی زیر کوهی از کود مرغی مدفون نمی شود، وجودش ضدگلوله است، هیچ چیز نمی تواند به آن نزدیک تر بشود مگر اینکه خودش اجازه بدهد.

حرفه ای خودش را ارزیابی می کند

آماتور یا تازه کار اجازه می دهد، عقاید منفی دیگران روحیه ی او را تضعیف کند، انتقاد بیرونی را به دل می گیرد و این کار، اعتقاد به خود و کارش را تحت الشعاع قرار می دهد. مقاومت، عاشق این وضعیت است.

حرفه ای محدودیت هایش را می شناسد

حرفه ای کارگزار می شود، وکیل می شود، حسابدار می شود؛ به هر حال می داند که فقط می تواند در یک کار حرفه ای بشود، در کارهای دیگر با دیگر حرفه ای ها مشورت می کند و به آنها احترام می گذارد.

حرفه ای خودش را احیا می کند

حرفه ای به خودش اجازه نمی دهد در بند تحجر باقی بماند هر چند هم که در چنین اوضاعی راحت و موفق باشد مثل یک روح سرگردان، جسم قدیمی خود را جا می گذارد و کالبد جدیدی بر تن می کند، او به سفرش ادامه می دهد.

حرفه ای ها یکدیگر را پیدا می کنند

حرفه ای حس نمی کند چه کسی از فرصت هایش استفاده می کند و چه کسی نمی کند همچنان که “آلن لاد” و “جک پالانس” در فیلم شین همدیگر را دنبال می کردند؛ تفنگ ،تفنگ دیگر را پیدا می کند.

نتیجه

بنابراین اگر بخواهیم مراحل غلبه بر مقاومت را به طور سلسله مراتبی بیان کنیم؛ ابتدا شناسایی مقاومت است یا مقاومت چیست؟

و دوم؛ نشانه های ظاهر شدن مقاومت و در آخر به غلبه و مبارزه بر مقاومت یا رهایی از مقاومت می رسیم.

از آنجایی که مقاومت از حرفه ای شدن متنفر است پس برای شکستن، غلبه ورهایی از آن لازم است که از آماتور بودن به یک آدم حرفه ای تبدیل شویم بنابراین لازمه ی حرفه ای شدن و عملگرا شدن این است که در ابتدا ویژگی ها یا خصیصه های یک حرفه ای را بشناسیم تا بتوانیم این آگاهی را به حیطه ی عمل در بیاوریم طوری که هر روز برای حرفه ای شدن تمرین کنیم تا با ویژگی های یک حرفه ای انس بگیریم.

متوجه شده ایم که مقاومت تمام شدنی نیست و همچنان در همه ی ما وجود دارد اما رمز خوشایندی  که در آدم های چیره دست و موفق  وجود دارد این است که مقاومت را نادیده نمی گیرند و بر مقاومت غلبه می کنند که  در نهایت انجام مراحلی که در این مقالات ارائه شده است،  ما را در شکستن  مقاومت و غلبه بر آن یاری می دهد.