طمئناً تا حالا تجربه ی دردهای جسمانی مثلِ سر درد را داشتی و توی این مواقع تمام فکرت این می شود که همه ی زندگیت را بِدهی تا جزئی ترین دردها هم شفا پیدا کنند.

شاید وقتی کلمه ی ((شفا)) را می شنوی فقط به یک بُعد آن نگاه کنی.

مثلاً با خودت بگویی: “که شفا فقط مربوط به جسم است یا شاید فقط مربوط به ذهن است”، اما شفا یک فرآیند است که با پیش گرفتن یک سبکِ زندگی سالم، می توان به آن دست پیدا کرد.

حالا وقتی می گوییم شفای خویشتن، از خودمان بپرسیم چه قدر این خویشتن، را می شناسیم که به شفای آن دست پیدا کنیم؟

تا حالا فکر کردی از لحظه ای که وجود پیدا کردی تا زمان تولد، چه اتفاقاتی افتاده است؟ به عنوان یک انسان چه مراحلی را طی کردی؟

برای شفا لازم است، واردِ سرزمین خویشتن شویم؛ خویشتنی که اجزای آن از هم جدا نیست و یک دنیا و سرزمین گسترده است.

گاهی به خاطر دیدِ محدود و یک نگاهِ تک بُعدی، از دستیابی به شفا یا نزدیک شدن و رسیدن به هر دستاورد دیگری باز می مانیم.