محرک های بیرونی یا درونی
محرک های بیرونی مثل اضافه دستمزد، پاداش نقدی، ارتقای شغلی و… در انگیزه دادن به افراد با اهمیت و موثر هستند. اما نیرومندترین محرک ها درونی اند نه بیرونی، افراد وقتی برای لذت موجود در کاری آن را انجام می دهند اشتیاق بیشتری برای کامل کردن آن دارند تا زمانیکه به صرف دریافت پاداش کار می کنند.
حالت ذهنی و نشاط ویژه ای که علاقمندی به کار ایجاد می کند افراد را به سمت بهتر انجام دادن آن سوق می دهد. این حالت زمانی اتفاق می افتد که کاملا غرق کاری شده ایم و بی توجه به گذر زمان ماهرانه با مقتضیات در حال تغییر، هماهنگ می شویم. به این احساس ویژه (غرقه شدن) در کار گفته می شود.
مردم وقتی کاری را برای دریافت پاداش مادی انجام می دهند ممکن است کسل و بی میل شوند. خلاق بودن و امکان یادگیری مداوم مهمترین منابع دستیابی به احساس رضایت در کار و منابع با ارزش بعدی:
غرور حاصل از به پایان رساندن کار
آموزش افراد هنگام انجام کار
و روابط دوستانه کاری است
علاقمندی به کار و تسلط بیشتر روی آن به معنی غرقه شدن هرچه بیشتر در کار است. به نظر می رسد مدیران و کارکنان کارآمد این حالت را بیشتر تجربه می کنند زیرا با اهدافشان هماهنگی بیشتری دارد.
از عوامل دیگری که به ما کمک می کنند کار خود را بهتر انجام دهیم میتوان به حضور روانی، بهتر شدن در کار، فشار روانی خوب و پیوند جویی اشاره کرد.
حضور روانی: نقطه مقابل غیبت روانی و با خودآگاهی همراه است. هنگام حضور کامل احساسات خود را به درستی شناسایی کرده با افراد پیرامون خود هماهنگ می شویم و توانایی این را پیدا می کنیم که از هر قابلیتی متناسب با شرایط موجود استفاده کنیم. حضور روانی یعنی به رغم احساسات ناراحت کننده ای که ممکن است تجربه کنیم همچنان غرق در کار و آماده خلق کردن و حصول بهترین نتیجه باشیم.
بهتر شدن در کار: وقتی درحال انجام کاری هستیم در واقع هرروز در حال یادگیری مطالب به روز و غلبه بر چالش های جدید هستیم. یادگیری و به روز ماندن کمک می کند خطر سکون و بی تحرکی به حداقل برسد.
فشار روانی خوب: نیز همچون یادگیری مثل موتور محرکی، افراد را به حرکت وا می دارد. شاید از مهمترین قابلیت های مدیران کارآمد ایجاد چالش ها ی جدید بدون اضطراب باشد. مواد شیمیایی ترشح شده از مغز هنگام درگیر شدن در چالش ها (کاته کولامین) ما را برای متمرکزو علاقمند ماندن آماده می کند.
پیوندجویی: یعنی درک صادقانه دیگران و لذت بردن از حضور آنها، عنصری کلیدی در ایجاد انگیزه است. افرادی که نیازهای پیوند جویانه دارند جذب مشاغلی نظیر پرستاری یا معلمی می شوند به شرطی که درگیر روابط و احساسات شخصی نشده وپیوند جویی به محرک و هدف اصلی تبدیل نشده باشد.
صلاحیت های انگیزشی
برای شناسایی کارکنان برجسته و کارآمد میتوان سه صلاحیت انگیزشی زیر را در نظر گرفت:
انگیزه پیشرفت: افراد دارای چنین صلاحیتی به نتیجه کار توجه دارند. شوقی استوار برای پیشرفت کسب و کار خود دارند و اهداف دقیق و چالش برانگیز انتخاب می کنند. به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در برای کاهش شک و تردیدها و یافتن راه حل هایی برای بازدهی بیشتر هستند. در عین حال تلاش می کنند اطلاعات دریافت شده را جهت بهبود شیوه کار کردن خود به کار گیرند.
تعهد: احساس تعلق خاطر به گروه زمانی به افراد دست می دهد ک اهداف فرد با اهداف گروه کاملا هماهنگی داشته باشد. حس تعهد باعث می شود افراد در صورت لزوم حتی از خود گذشتگی نشان داده از منافع شخصی خود در راستای رسیدن به منافع گروه چشم پوشی کنند. برای وفادار ماندن کارکنان داشتن درک روشنی از ارزش های آن سازمان ضروری است.
چنین کارمندانی حاضرند شرایط ویژه کار مثل ساعت های طولانی کار در صورت لزوم یا فشار کار ناشی از ضرب الاجل را تحمل کنند.
ابتکار عمل و خوشبینی: افراد دارای این صلاحیت از نظر ابتکار عمل همواره به دنبال بدست آوردن فرصت ها هستند. آنها به کمک ابتکار و تخیلی که دارند برای رویارویی با موانع پیش بینی نشده آمادگی لازم را اتخاذ می کنند.
چنین افرادی از موهبت آینده نگری برخوردارند یعنی قبل از این که دیگران نیاز به حرکتی را پیش بینی کنند این فرد گام های اولیه را برداشته است.
از نقطه نظر خوشبینی این افراد می توانند از شکست ها درس گرفته و به جای ترس از شکست به کسب موفقیت بپردازند. کارکنان خوشبین شکست را نتیجه نقص ها و نقاط ضعف خود نمی بینند در عوض همواره به دنبال یافتن راه حلی مثبت و عواملی که توانایی مقابله با آنها را نداشتند می پردازند. امید و خوشبینی رابطه نزدیکی دارند. در مشاغلی که فشار کاری زیادی احساس میشود داشتن خوشبینی و امید به بهبودی شرایط و گرفتن بهترین نتیجه بسیار سودمند واقع می شود.
