سلام.چطور میتوان تشخیص داد که تعلق خاطر بین دونفر، بخاطر کمبودی از یکی از طرفین است که در طرف دیگر دیده شده یا بخاطر عقده‌های مشترک دو نفر ؟
سلام وقتتون بخیر
سوال شما خیلی کلی بیان شده اما مبحثی که اینجا به شما میتونم راهنمایی کنم این هست که شما در رابطه ای که هستین باید در مورد خودتون و عقده ها و نقص های خودتون تمرکز کنین نه طرف مقابلتون ، اینکه ما بخوایم در روابطمون دنبال مقصر و نواقص طرف مقابلمون بگردیم هیچ کمکی به ما نمیکنه ، راهی که به شما کمک میکنه رابطه خودتون رو ترمیم کنین و بسازین این هست که فقط روی خودتون و روی عقده ها و نقص هاتون تمرکز کنین و درشون بیارید باید عمیق بشین و از خودتون بپرسین هدفتون از این رابطه چی بوده و چی هست ؟ کمبود ها و عقده هاتونو رو در بیارید و روشون کار کنید ، تنها میتونین با کار درونی روی خودتون تمام روابطتتون رو سالم کنین . در این زمینه میتونین از بسته آموزشی سواد رابطه عاطفی و بسته آموزشی معنای رابطه هم استفاده کنین . پیروز باشید
سلام وقتتون بخیر
بله تصور شما درسته ، آدم ها جاهایی که گیر دارند و زخم هاشونو شفا ندادند حس بد میاد سراغشون ، وقتی شفا و بخشش اتفاق بیفته با اون مشکل و زخم سابق میریم توی حالت صلح و دیگه یادآوریش هم حالمون رو بد نمیکنه ،
در مورد ایشون هم باید بگم که باید حتما کارگاه شفای زخم ها رو شرکت کنن و با روند بخشش و شفا آشنا بشن تا بتونم زخم هاشونو در بیارند و شفا بدن آن وقت خیلی راحت از گیر این رابطه خارج میشن
گیر بودن ایشون به دلیل حجم زیادی از زخم هایی هست که روی هم انباشته شده و کاری براشون صورت نگرفته
سلام وقتتون بخیر
بله ایشون همچنان نسبت به اون رابطه یکسری بندها دارند که نزدن و این هم کاملا درسته که وقتی ما با موضوعی صاف نشدیم و هنوز بند داریم با اون موضوع وقتی می خوایم در موردش صحبت کنیم یا یادمون میاد حس بدی خواهیم داشت
سلام .از پاسخگویی‌تون سپاسگزارم.در ادامه‌ی پرسش چهار روز پیش و پاسخ شما،توضیح بیشتری داشتم که این یک رابطه‌ی ناسالم بود و تمام شده اما هنوز رهایی از اون اتفاق نیفتاده.یه طرف برای رفع مشکلات روحی و نیازهای عاطفی که از طرف پارتنر خودش ارضا نمی‌شده به طرف دیگه پیشنهاد دوستی می‌ده و او هم بخاطر حس نوعدوستی و کمک به دیگران که خیلی در اون شدید هست قبول میکنه ولی همونطور که از نوع رابطه واضحه بمرور طرف دوم هم جذب اون میشه و یه علاقمندی شدید اتفاق میفته که طرف دوم علیرغم اینکه می‌دونه اشتباهه نمی‌تونه از اونکه اول خودش درخواست دوستی داده جدا بشه.حالا هم که از هم فاصله گرفتن، هنوز یاداوریش حالش رو بد میکنه.این یعنی هنوز گیر رابطه است درسته؟ و آیا این تصور من، که اگه آدم یه جایی گیر نداشته باشه از صحبت کردن در موردش حس بدی نخواهد داشت، درسته؟