اولین گام در فرآیند بخشش این هست که اون باگ یا نقصی که تو رو توی محیط آزار و اذیت شدن قرار داده رو ببینی و بپذیری.

به همین دلیل توی کارگاه قبل از بخشش تو با خودت و تمام نقص هات رو به رو میشی و باید باگ های خودت رو دربیاری. 
زمانی که باگ هاتون رو شناسایی می کنید و در مقابل خودتون می ایستید،مسئولیت خودتون رو بر عهده می گیرید و متوجه میشید که هیچ چیز بیرونی نیست و هر آنچه رخ داده و شما رو اذیت کرده در بیرون از شما نبوده ،این شما هستیدکه یک گیر یا گیرهای درونی دارید.
زمانی که نقص هات رو می بینی و می پذیری و مسئولیت پذیر میشی ،عهد میبندی که دیگه نمی خوای مثل گذشته عمل کنی و دنبال یه راه می گردی که مثل قبل زندگی نکنی.
اول این راه تاریک هست و طبیعیه چون تو سال های زیادی ابزارهای دیگه ای داشتی و از اونها استفاده کردی اما انقدر باید بیای توی این مسیر و ادامه بدی تا خداوند عطیه اش رو به شما تقدیم کنه.

نمی خوام یه فرد رو ببخشم؛ چون از کودکی من و تنبیه کردن ،بخشش رو به من یاد ندادن و بلد نیستم در واقع نمی خوام خودم رو ببخشم و طبق یادگیری های گذشته ام قصد تنبیه خودم رو دارم.

به این شکل خودم رو تنبیه می کنم؛یه انتخاب اشتباه می کنم و میرم توی یه رابطه ی مخرب و بعد به جای اینکه از رابطه بیام بیرون تمام ارزش هام رو زیر پا میذارم و توی رابطه میمونم تا از خودم ایراد بگیرم که من خیلی مشکل دارم و به دلیل ایرادهای من این رابطه درست نیست.

درسته ایراد و اشتباه از تو هست اما اشتباهت این هست که توی این رابطه موندی.

خودت رو به خاطر گذشته ببخش تا راحت از این رابطه عبور کنی و بیای بیرون.